Bonaire 2023 (TBC)

10 December 2023 - Hyatt Place

De laatste restjes Corona zweten het lichaam uit. Petra rijdt. We zijn onderweg. 

PIEP! Band met lage spanning. Shit dat hadden we laatst in België ookal. Maar toen ik checkte bleek de spanning, na de bandenwissel, veel te hoog te zijn. Nu was rechtsachter 1.4 bar. Oei, da's wel erg laag. En we zijn pas bij Weert En nu? We besluiten in Eindhoven vsn de weg te gaan en nog een keer te checken. Niet echt iets veranderd: we rijden door.

Nu Den Bosch was er een ongeluk gebeurd. De weg is vrij maar het is nog erg druk. We stoppen bij "De Lucht" voor een hapje. Als we weer vertrekken is de file opgelost en ook de band lijkt ok.

We komen aan de Hyatt Place. "Welcom. Yes breakfast is included of course!". Kamer op de 10de verdieping. Een heel erg prima kamer.

Als ik de bagage ga halen een appje van Petra: 

Goedenavond Jos en Petra, Mick hier van Bamboo. Ik benader jullie even vanaf mijn privenummer. Morgenavond checken jullie in bij Bamboo. Ik app vanaf Curaçao waar ik net aangekomen ben. Dinsdagavond ben ik pas terug. Er zal niemand van ons aanwezig zijn helaas als jullie rond ongeveer 2130 uur voor het entreehek staan. Normaliter ben ik er persoonlijk, maar er kwam iets tussen. Aan het hek treffen jullie een enveloppe aan in een plastic transparant hoesje. Hierin een brief met de toegangscode van het hek en een plattegrondje waarop gehi-lite is hoe bij jullie huisje te komen. Tevens een welkomsbrief met informatie. Dinsdagochtend is mijn collega Irma of Brigitte aanwezig bij de front office vanaf 8.00 uur. Te herkennen aan de kerstboom voor de deur🎄. Al met al , een 'self check in '. Mijn welgemeende excuses dit een dag voor aankomst per app door te geven. Hebben jullie vragen of lopen jullie morgen ergens tegen aan, dan hoor of verneem ik dat graag. Ik wens jullie een voorspoedige vlucht en zie er naar uit in persoon kennis te maken met jullie. Zonnige groet vanaf Curaçao, Mick

Oké. Hopelijk gaat het allemaal goed.

11 December 2023 - Vliegen 

Prima ontbijtje. Geweldige kamer. Één nacht parkeren. €107. Geen geld.

Rustig aan naar Schiphol. Auto parkeren. Alles op groen en toch is alles vol. De halve parkeergarage is afgesloten. Geluk, bijna boven is nog plek zat.

Inchecken. Security. Douane. Eigenlijk allemaal zo gepiept. Een keertje op-en-neer. Een broodje en een verse muntthee. Tijd om te boarden. Nog even snel 2 boekjes kopen. En daar zitten we dan, gepropt tussen 2 kerels op 41 E en F. Pffff. Over 10:30uur zijn we op Aruba. Daarna een dik uur wachten en dan door naar Bonaire is het plan.

[We zijn nu 7:30uur ah vliegen. Over 2uur zijn we, pas, op Aruba. Ik was vergeten hoe lang zo'n vlucht duurt. Pffff]

21:20uur. Op de kamer. De kat Sjiva een knuffel gegeven en gedoucht. Tijd om te gaan slapen. 

12 December 2023 - VIP DIVING

De 1ste die we tegenkwamen was Irma. Ze werkt er maar één of twee dagen per week "Dus mij gaan jullie vast niet vaak zien". 

Na het ontbijt (alleen wij twee blijkbaar?) even bij haar langs voor de rondleiding. Ze laat ons twee kamers zien: een nieuwe achterin. Ja. Erg mooi. En de Honeymoon suite die we al eens gezien hebben. We besluiten te blijven waar we zijn. Ja, het is een inimini kamer. En ja, de andere kamers hebben meer faciliteiten en privacy. Maar ze missen het luchtige. Het licht. Het uitzicht. 

Door naar VIP DIVING. Wat een mooie tent (en wat een mooi hotel zijn ze daar aan het bouwen). Even Stinapa regelen voor de, tegenwoordig OnLine , Nature Parc TAGs. Alle formulieren invullen. En klaar. Nog een mooie drink bottle cadeau. 

Boodschappen bij VanDen Tweel en nu lunch. Alletwee moe. Dadelijk even rusten en dan een klein eiland tourtje. 

Lekker naar 1000 steps. En voordat we daar waren de visarend al gespot. Terug naar Kralendijk om nog even wat te shoppen voor het avondeten (pfew niet goedkoop hier). Op de terugweg nog even snel langs de kade. Ja hoor! De mutsjes zijn er weer.

'S Avonds is Mick bij de kamer. Meteen een warm bad en van alles wordt geregeld. Fijn.

13 December 2023 - Foodies

Precies 4 jaar geleden, op de dag af, hebben onze laatste duik gemaakt. Hier op Bonaire. Dus ja, best wel spannend om weer het water in te gaan.

Flesjes gecheckt. Spulletjes bij elkaar geraapt en alles de auto in. Toch wel handig zo'n kruiwagen ipv alles tillen. Hè? Heb ik het verkeerde pak voor Petra meegenomen? Dit is een 3mm?! En geen 5mm? Shit. Petra kan zich geen twee van die pakken herinneren, maar weet het ook niet zeker. Nou, dan maar 2kg minder lood, anders zak je als een baksteen. 

Bij Andrea I aangekomen wil ik de setjes opzetten. Néé! De DIN adapters erin laten zitten. Snel terug ...... en daar gaan we weer. Poging 2.

We zijn niet alleen. Er komt net een grote snorkelboot aan. De gele drijvers gaan in een grote sliert achter elkaar het water in. En nu wij. De instap is prima en de golfslag valt mee. Vinnen aan. Masker op. 

Petra heeft moeite om naar beneden te komen?! Hmmm. Dat lood had ik er beter niet uit kunnen halen. Ik wissel de gele container voor de autosleutel naar mij zodat ze minder drijfvermogen heeft. Het werkt. Daar gaan we. HALLO VISJES 💙💙💙💙

Blijkbaar is het net fietsen. Het gaat zo relaxed. Na 70 minuten stappen we weer de kant op. Dit was weer erg leuk. Maar genoeg voor vandaag. Morgen is het weer een dag.

Voor de lunch rijden we naar Foodies. Wat blijft dat toch een geweldige locatie. En het eten - een simpel burgertje met frietjes, met een lekker glaasje Malbec - is ook erg prima.

Zojuist, bij het loggen van de duik, zag Petra dat ze de vorige keer in Bonaire, en ook op Veligandu, haar nieuwe 3+mm pak aan had. Dus toch dezelfde. En met 1kg extra tov nu, dus dat klopte ook.

14 December 2023 - Salt Pier

Het plan is om Salt Pier te gaan doen. Daarna zien we wel. We nemen 4 flesjes mee. Bij Salt Pier aangekomen is het best wel druk. Eerst een flink stuk uitzwemmen, en dan naar beneden. Al snel wordt het mooier en leuker. Altijd apart zo tussen die schuine pilaren. En hoe verder we gaan hoe meer vis.

Na 71 minuten zijn we eruit. Misschien hadden we langer moeten blijven, we hadden nog lucht genoeg. Een tweede duik laten we voor wat het is. Te hard pushen is op de lange termijn geen goed idee en we zijn alletwee moe.

Terug naar onze boomhut om op te frissen. Daarna lekker lunchen bij It Rains Fishes. Fish&Chips en een lekker wijntje. Helemaal prima.

Later in de middag gaan we op pad om vogels te zoeken. Ik had op Facebook "Pink Spam" gezien, dus eerst die kant op (Mangroven bij Lac Cai) voor de flamingos. Maar ook Cara Cara, Amerikaanse Zilverreiger en Visarend. De route buitenom is open dus we gaan daarlangs terug. Even stoppen bij nog meer flamingos. Man man, wat zijn ze mooi. Uiteindelijk belanden we op een mooi zandstrand (hè, hebben ze dat ook op Bonaire) om de sunset te zien.

Een lange heerlijke dag is weer ten einde. Dit is voor ons beiden een betere balans dan "alleen maar duiken".

15 December 2023 - Kolibrie 

Deze morgen wilden we op zoek gaan naar de Eagle Ray. De laatste keer dat we die mooi hadden gezien was aan de zuidkant bij Invisibles. Daar gaan we dus naartoe.

Eerst de tankjes checken want die hadden de hele nacht buiten in de pickup gelegen (dom natuurlijk). Beide nog ruim 200 bar. Prima dus.

Het blijkt ook hier druk te zijn. Het is nu laag seizoen, hoe zou dat in februari/maart zijn? Spulletjes opzetten. Flink stuk uitzwemmen. En dan blub. Het is hier echt prachtig. Het contrast tussen het witte zand en het koraal is altijd iets speciaals. En veel visjes. We dobberen ruim 80 minuten rond. Echt genieten. Helaas geen Eagle Ray.

Na een klein hapje een een koffie gaan we weer op pad. Dit keer met de grote camera en de verrekijker. Petra had gelezen dat er bij Tolo een wandelpad is vanaf waar iemand de kolibrie mooi op de foto had gezet. Het doel voor de trip is gezet. Op naar Tolo.

Het wandelpad is makkelijk te vinden. We zetten de pickup op het strand en lopen terug de weg over. Na al doe jaren verbazen we ons over hoe mooi de natuur is. En ja, ook de kolibrie vinden we. Helemaal goed.

We rijden door en stoppen bij Karpata. We zien mensen naar een geel gebouw lopen. Ik kan me dat gebouw niet herinneren. In iedergeval niet dat je erin kon? Landhuis Karpata. Vroeger was hier een plantage.

We gaan door richting Rincon. Hé. Ook nog nooit gezien: Altimira Unjo. Uitzicht op Rincon. Even kijken. Erg leuk en een mooi uitzicht. Terug naar Kralendijk gaan we bij de kerk (ongeveer) rechtsaf de Kaya Lourdes in en dan nog een keer rechtsaf om boven over de dirt road te gaan. Erg leuk en volgens mij een stuk korter.

Vanavond diner bij CHEFS. Ben benieuwd. 

16 December 2023 - Washington Slagbaai Nationaal Park

Eerst nog gisterenavond: wat een feest. Heerlijk gegeten en gedronken. En het CHEFS table concept is ook heel leuk. Blij dat we dit geboekt hadden!

Vandaag naar het park. Na al die jaren voor de eerste keer. Spullen (koelbox en tassen voor de lunch en snorkeluitrusting) in de auto en hup richting Rincon. Eerst nog even tanken. De gele.

Zoals we al gelezen en gehoord hadden is alleen de korte route (24km) open. Volgens de ranger bij de ingang was de lange route niet te doen, zelfs niet voor hun.

Eerst even de snorkeluitrusting desinfecteren en dan gaan we het park in. 

We zien al meteen pap mam en baby Cara Cara zitten. Zo schattig. 

Put Brunswinkel blijkt niet echt bijzonder, dus door naar de kust. Eerste stop Playa Funchi. Prachtig strandje. Maar wel flinke golven. Aan de andere kant de Salina met flamingos. Ze staan relaxed en best wel dichtbij. Jammer dat niet iedereen "No Entry" begrijpt!? De ranger had de volgende, Wayaka II, aanbevolen, dus we rijden verder. Het blijkt een inimini strandje te zijn. En er is ook gaan beschutte plaats om te lunchen. We besluiten terug te gaan. Geen idee of terugrijden mag, maar we komen niemand tegen. Dus ... .

Lunch op Playa Funchi, waar de mooie leguaan een paar stukjes appel mee-eet.

Na de lunch terug naar Wakaya II om wat te snorkelen. De zee is heerlijk en de locatie prachtig. Onder water is het een droevige dode boel. Jammer.

We rijden door naar Boka Slagbaai. Het oude centrum van alle minder fraaie activiteiten een paar eeuwen geleden. 

Tijd om de uitgang op te zoeken. Nog een kleine 10km en de weg wordt er niet beter op. We stoppen nog even bij de uitkijktoren om daarna naar buiten te rijden.

Blij dat we gegaan zijn. Het park is prachtig.

17 December 2023 - Eagle Ray

Het is vandaag "duikzondag", dus twee duikjes vandaag. Is het plan. Duik één wordt Salt City. Een flink eind uitzwemmen en dan onderwater naar het rif. We gaan linksaf en niet te diep. Na een goed kwartier geeft Petra een om naar de overkant, het tweede rif, te gaan. Oké. Niet veel later komt ons een Eagle Ray tegemoet. Wat zijn ze toch leuk. Ik zwem een tijdje met hem mee, totdat ik geen puf meer heb. Ah, Petra is nog redelijk in de buurt. Mooi.

We gaan rustig verder richting het eerste rif. Plotseling zie ik beneden mij een octopus. Toch maar even terug naar beneden. De octopus heeft een paar vriendjes, waarvan de kleine Black Jack het meest aanhankelijk is. De octopus hopt voor ons uit. Van rif blokje naar rif blokje. En telkens die camouflage show. Geweldig. Wat een fantastische duik!

Er wordt getwijfeld. Maar uiteindelijk gaan we het toch doen: een tweede duik. Het wordt Alice in Wonderland. Geen echte hoogtepunten, maar wel een heerlijke en mooie duik. En weer veel visjes. Echt leuk.

We zijn alletwee te moe om nog voor een late lunch te gaan. Dus een hapje op de kamer en rusten. We proberen bij de Cuba Company te reserveren, maar ze zitten vol. Och. We gaan gewoon stiekem proberen. Has gekund, maar ze hebben een Cubaanse avond met live muziek. Dus (a) alleen een set driegangen menu. Te veel voor ons. En (b) te druk. Nee. We gaan terug naar dat tentje langs de weg. Hooked by Sunsets. Blijkt een goede keuze. Lekker hapjes en een prima wijntje. Ook een leuk gesprek met een man uit Den Haag die van La Palma naar Santa Lucia gezeild was en morgen, na ruim een maand, zijn vrouw weer zag.

18 December 2023 - Nog een keer!

Gewoonte dieren of liefhebbers? Wat je het ook mag noemen, we gaan terug naar Salt Pier. Deze keer gaan we aan de linker kant het water in want daar worden wel eens schildpadden gezien. En wat blijkt. We zijn amper in het water of de duikgids naast ons, die net met twee beginners (?) het water in gaat, zegt: "watch out sir, you're almost standing on a turtle". En ja. Het scheelde niet veel. De duik lijkt van deze kant beter. Je bent sneller bij de pilaren. Althans, zo lijkt het. En, en dat is zeker zo, je bent meteen bij het mooiere stuk. Daar waar de meeste vissen hangen.

Na de duik wordt Petra, heel lief, door een oudere dame de kant op geholpen. Als we later nog even met haar kletsen blijkt ze met haar Advanced cursus bezich te zijn. Of beter was. Ze is moeten stoppen omdat ze decompressie verschijnselen had. Ze had ook 3uur in de tank gemoeten. Oei. 

Na iets verder naar het zuiden te rijden besluiten we om om te draaien. We gaan gewoon weer Salt City doen. De kans dar de Eagle Ray en de Octopus er weer zijn is klein, maar toch. En ja, dat klopt. Maar al met al blijft het een prachtige plaats. Soort van droomvlucht.

Na de late lunch doen we nog een rondje Zuid. Visarend. Pelikaan. Papagaaien. Heeeeel veeeel flamingos. En natuurlijk de zonsondergang. Helemaal goed. Ja, het is weer fijn om op Bonaire te zijn.

Nog snel wat boodschappen en dzn terug naar onze boomhut voor het avondeten en een koffietje. Was weer een heerlijke dag.

19 December 2023 - Eagle Ray Day

Vandaag de laatste dag om visjes te kijken. Één of twee duikjes? En waar? Noord? 1000 Steps, Tolo, Andrea II? Of Zuid? En waar? Sweat Dreams? Nog een keer .... ?

Het wordt het laatste: nog een keer Invisibles. Het is er wel druk, maar we gaan toch. Net in het water geeft Petra aan dat haar tank niet goed zit. Ik wil haar helpen, en dan "ting", en weg is ze! Hè? O! Een Eagle Ray! We kunnen hem even volgen voordat hij verdwijnt. Daarna het rif op en lekker genieten.

Doen we nog een tweede? En zo ja, waar? We besluiten "ja" en Petra vindt dat ik als Waterman zeker nog Aquarius moet doen. Goed. Er is geen boei, dus erin, en zeker straks eruit, wordt een beetje op de gok. Het rif is weer prachtig. Petra vind een Hawksbill Turtle, die de halve duik met ons mee zwemt. Net als we achter de schildpad aan op een meter of tien aankomen, ziet Petra weer een Eagle Ray. Het kan niet op! Deze keer kunnen we minuten lang (20+?) met hem mee zwemmen, terwijl de Eagle Ray de bodem af speurt en het ene na het andere snackje oppeuzelt. Man, wat een cadeautje zo op het einde van de laatste duik van deze vakantie!!

Later in de middag brengen we onze duik spullen, wat lood en twee kistjes, terug naar VIP Diving. We rijden door om nog wat mooie vogels te fotograferen. Terug in Kralendijk willen we terug naar de chasing Sunsets voor Chevice en Vis Tacos. Helaas, dicht. Door maar It Rains Fishes. Lekker gegeten en genoten van de zonsondergang. Top dag.

20 December 2023 - Kolibrie 

De laatste dag op Bonaire. Maar we hebben een late check-out en de vlucht terug gaat pas om half tien. Dus we hebben gewoon nog een hele dag. 

Lekker nog een keer het eiland rond, zeker de mooie weg naar het noorden en naar het Goto meer. Eerste stop: 1000 Steps. En wie zit daar: De Visarend! Petra kan er een paar mooie foto's maken tot hij naar het Noorden weg vliegt. We rijden door en stoppen bij een soort oude olie afvoerbuis. Shit. Daar zat hij weer. Ik zsg 'm te laat en nu is hij weer weg. Jammer. Net voor Tolo denk ik 'm weer te zijn, maar het was een cactus. Nee. Iets verder zat hij toch. Petra zag een glimp en hij was weer weg.

Ineens is Petra helemaal opgewonden: Kolibries! We zijn bijna bij Tolo waar we ze de vorige keer ook gezien hadden. Helemaal geweldig. Zo klein. Zo snel. En ja, er mooi. Als het perfecte plaatje gemaakt is en de onrustige vogeltjes steeds meer de struiken ipv de bloemen opzoeken, besluiten we door te rijden.

Door naar het Goto Meer. Het blijft mooi zo'n prachtig panorama. Nog een snel stopje bij de begeleide vogeltrails (misschien een volgende keer?), en dan door naar Rincon. Boven over om te gaan zwemmen bij Oil Slick Leap? Of nee, eerst lunch: honger. Zoals gepland rijden we naar Foodies op de Zuidkant. 

"Tonijn .... $15 .... Soup of the day ... Barracuda ...." De muziek achter ons is net iets te hard en de wind helpt ook niet mee, maar Tonijn als voorgerecht is $19.xx, dus die zal nu wel $15 zijn. We bestellen het alletwee en .... . "De tonijn voor $15 is het hoofdgerecht, zal ik die dan 1 doen om te delen?". O? Die is normaal $39.xx, en ik weet van jaren geleden: erg lekker. Nee. Doe er maar twee. Daarna zien we wel. De Tonijn is héérlijk! We bestellen nog een burger om te delen en koffie met spekkoek na. Helemaal goed. De blijft een heerlijke plek voor de lunch. 

Terug naar Oil Slick Leap om nog lekker even een kwartiertje in de zee te hangen. Lekker.

Tijd om naar Bamboo Bonaire te rijden en in te pakken. Is zo gebeurd, maar ik zweet me nu kapot. Even douchen en nog wat rusten.

We hebben nog wat tijd. Andrea I voor een laatste Sunset. De sunset valt tegen. Wel leuk dat de Visarend ons komt uitzwaaien. 

Spullen ophalen. Tanken. Auto inleveren. Spullen afgeven bij Drop Off. En de reis naar huis kan beginnen. 

We twijfelde alle twee. Duiken? Bonaire? Maar wat zijn we blij dat we het gedaan hebben. Het was geweldig! En ja, er is meer dan alleen duiken. Bonaire is zo veel meer. Ookal waren de duikjes fantastisch, ook boven water hebben veel mooie, en vooral nieuwe, dingen gezien. We'll be back. For sure!

Nog 30 minuten en dan landen we op Schiphol. 

Veluwe | Markerwadden

28 juni 2023 Sterrenberg

Net terug van Kreta, maar we hadden nog een een week vrij. In thuiszitten hadden we geen zin. En toen zag Petra dat er donderdagmiddag nog 2 plaatsen op de boot naar de Markerwadden waren. Meteen geboekt en ook twee nachtjes in ons favoriete hotel op de Veluwe. De Sterrenberg.

Even schrikken toen we aankwamen bij het hotel. Na dagen tegen de 30°C gaf de thermometer 17°C aan 😱. En daar hadden we eigenlijk niet de kleren voor bij. De kamer was nog lang niet klaar, dus we besluiten het park in te gaan.

Eerst langs het uiltje. Ja, hij/zij is er nog. Zo schattig. Dan door op zoek naar de wolf. Niet gezien natuurlijk, maar wel een lekker stukje gewandeld. Na een paar rondjes zetten we de auto weer aan de kant en gaan we te voet naar een plaats waar Bosparelmoervlinders te zien zijn. Er zijn er genoeg.

Voor we gaan nog even herten kijken bij Het Zwarteveld (25 stuks) en het Bosje van Staf (60 stuks). We zijn al meer dan 5uur in het park. De tijd vliegt. Tijd om naar het hotel te gaan.

Heerlijk gegeten bij Cèpes. 

29 juni 2023 Markerwadden

Voor het ontbijt lekker even zwemmen. Wat is dit toch een fijne plek. En mooi aangelegd. Na het heerlijke ontbijtje pakken we onze spullen en rijden naar Lelystad. Vanuit de Outlet Bataviastad vertrekt de boot. Om precies 1uur gaan we. Geen idee wat we moeten verwachten. Ookal staat deze plek al lang op onze ToDo lijst.

Eenmaal aangekomen snappen we ook waarom. Echt een vogelparadijsje. We zien bijna meteen Baardmannetjes in het riet. Even verderop Visdiefjes met jongen. Zo schattig. En dat zijn niet de enige. Overal zien we kleine pluizebolletjes. De tijd vliegt om. Maar geen nood, want we gaan hier zeker nog een keer terugkomen.

Quick diner bij La Place en dan terug naar het hotel.

30 juni Nog een keer!

Nee. Niet terug naar de Markerwadden. Dat gaan we zeker nog een keer doen, maar noet vandaag. Nee, na het ontbijt, inpak en uitchecken gaan we terug naar Nationaal Park de Hoge Veluwe. Eerst naar de bosuil. Die is helaas niet zichtbaar vandaag. Ook de twee latere keren dat we nog gaan kijken is hij/zij nier te zien.

Daarna terug naar de Bosparelmoervlinders. Op weg daar naartoe ziet Petra een ree staan. Ook deze keer komen we andere liefhebbers tegen. Een man uit Veenendaal. En een jongen. We dachten eerst "vader en zoon". Maar later bleken ze elkaar niet te kennen. Na lekker wat vlindertjes gefotografeerd en wat gekletst te hebben lopen we verder.

Even een hapje eten in het centrum en daarna de fiets op. We gaan op zoek naar de Slangenarend. Die vinden we helaas niet, maar wel everzwijnen. En daar is ook weer de man uit Veenendaal. 

Leuk om met de auto, op de fiets en te voet overal te gaan kijken je ziet veel en de tijd vliegt om. 

Tijd om richting Maastricht te gaan rijden. Weer een paar heerlijke dagen.

The Island Concept Kreta (Eat Fish, Drink Wine)

17 juni 2023 Heenreis

Pfff, om 2uur op, na een kort zweterig nachtje. De weg is afgesloten, de tunnels bij Roermond zijn dicht. Over Heinsberg dus.

Ookal vliegen we vroeg, om 5:55uur, we zijn nog steeds ruim op tijd. De drukte valt mee en om 4:17uur staan we al bij de gate.

Nog even een ontbijtje en een espresso en dan richting de gate. De reis gaat beginnen.

Prima vlucht met Condor. Nog een beetje kunnen slapen. Na de landing naar Sixt. "Hyundai i20, Opel Corsa, Citroën C3 or Nissan Micra?". Die hadden we de vorige keer ook, maar dat is, blijkbaar, geen reden voor succes. Na 5km knippert het bandenspanning lampje. We bellen, rijden terug en ruilen voor de Opel. Iets kleiner, maar oké. 

Door naar het hotel. Zojuist aangekomen. Ziet er prima uit. Benieuwd naar de kamer.

Ik ben blij verrast, maar Petra niet. Toen ze boekte ging ze uit van een iets kleinere kamer, maar wel een veel groter terras, met meer zitmogelijkheden en een beter uitzicht. We zijn het bij Maria gaan melden. Morgen is Dennis er weer. Benieuwd wat zijn verhaal is.

Nu late lunch. Petra kip, ik een, veel te grote, vis en een lekker wijntje. De kol is ermee aan de slag nu. Even later komt de serveerster de vis laten zien. "I will prepare for you". Prima. Nee nee. Ik wil de hele vis. En man man wat was die heerlijk. 

Nog even water halen in het dorp. Stil aan tijd om de ogen te gaan sluiten. Het was een lange dag.

18 juni 2023 Luie zondag

Na het heerlijke ontbijtje besluiten we bij Dennis langs te gaan. Ja, hij had ons een free upgrade gegeven. Omdat wij lang bleven een grotere kamer. Tja, en wij hadden juist een groter terras geboekt omdat we dat belangrijker vinden, en dat heeft deze kamer juist niet. Misschien dat hij nog iets kan regelen. We zien wel. De rest van het boutique hotel is fantastisch.

Hè!? Dat is toch 'onze' auto?! YL(?)-1815. Dat is wel een héél groot toeval. Hopelijk hebben de nieuwe huurders geen problemen. Maar hoe dan? Duizenden auto's in de verhuur en een boutique hotel met 15 kamers. En toch beiden hier .... 

Tijd voor jacuzzi en zwembad. 

En toen vloog de Koningspage voorbij, Petra helemaal blij.

Telefoon. Dennis. De optie was de kamer naast ons. Hadden we daar vanaf dag één in gezeten dan weten we helemaal blij geweest. Nu zagen we de plussen èn de minnen. En we moeten alles inpakken. We besluiten in onze kamer te blijven.

Lunch. Cretean Giros en Cretean wijn. Heerlijk. 

Nog even het dorp in. Gezellig, vooral rond The Lake.

19 juni 2023 Vlinders

Na het ontbijt even bij Maria langs om te vragen hoe de airco werkt. Ook zij krijgt 'm niet aan de praat. Toch maar even maintenence erbij. Binnen 5min is het gefixed, inclusief uitleg. 

We besluiten een stukje te gaan rijden. Eerst naar Krista, een leuk toeristisch plaatsje. Daarna door naar Kroustas. Helaas voelt Petra zich niet goed. Slecht geslapen. Ze wil eigenlijk terug. "Hé, Kroustas Forest". Ze leeft op en we draaien het smalle straatje in. Dit gaat naar "Kroustas Pine Bee Forest", een plek die ik al gezien had om heen te gaan. Her blijkt een klein vlinder paradijsje rond de plek waar we stoppen. Mediterraans Blauwgje, Kardinaal Mantel .... .

We rijden nog wat verder, maar de weg wordt snel slechter en het heeft de laatste maanden veel geregend hier, dus we kiezen verstandig te zijn. Bij de eerstvolgende mogelijkheid draaien we om en rijden terug naar Krista voor de lunch. Het wordt Καφενεῖον Ἀριστεῖδης voor een lekkere pita Giros en een wijntje.

's Avonds op het hotel gegeten. De set menu was niet onze keuze, ondanks dat het gratis was. Die belofte van Dennis lossen we wel een andere keer in. Nee, beiden een heerlijk gegrild visje! Helemaal goed.

20 juni 2023 Film Set

Tijdens het ontbijt vroeg Nikos wat we gisteren gedaan hadden. "O very good. You have been to the forest. If you go around you reach my hometown". Prina? "Yes. You know" met een grote glimlach.

Voor vandaag rade hij Elounda aan. Mooi en goede visrestaurants. Daarna naar Plaka om naar Spinalonga, het lepra-eiland, te gaan. Oké. Goed plan.

Elounda is leuk maar niet geweldig. We rijden door naar Plaka. Dit is leuker. De weg langs de kust is al mooi. De uitzichten in Plaka geweldig. Het lepra-eiland slaan we over. We rijden nog een stuk verder naar een paar oude, gerestaureerde, windmolens. Daarna terug naar Plaka voor de lunch.

Petra had restaurant Paliria uitgekozen. Her blijkt een goed visrestaurant te zijn. Tot onze verbazing worden we gevraagd iets op te schuiven naar de volgende tafel want er gaat gefilmd worden. En ineens zitten we op, wat voelt als, een filmset. Voor ons wordt een restaurant scène keer op keer gedraaid. Leuk om te zien. We zijn ook verbaasd over de hoeveelheid mensen dat hiervoor blijkt nodig te zijn.

We vragen aan de serveerster wat er allemaal aan de hand is. Het blijkt voor een reclamespotje voor een nog te nouwen/openen 7-sterren hotel te zijn. Jammer van het leuke plaatsje denk je dan. 

We hadden een beetje besteld. Pita, tzaziki, Griekse salade en sardientjes. Alles even lekker. Ja, dit is echt een top restaurantje. Ondanks de lichte lunch zaten we bomvol. 

Terug naar ons paradijsje om lekker even te zwemmen en bij te komen.

21 juni 2023 Sarakinas Gorge

Hè. De acteur van gisteren, waarvan we al dachten "op wie lijkt hij eigenlijk?", loopt zojuist het terras op! Waarschijnlijk voor de fotoshoot vandaag (ja, vandaag lijkt echt de dag). We dachten eerst dat het de man van de avond ervoor was. Maar waarschijnlijk niet. Verder lijkt hij op een mix van Chris North en Al Pacino. Op iedereen dus.

De crew herkent ons meteen. "It's you again. From yesterday!". Blijkbaar is ons hotel van dezelfde eigenaar als het nieuwe, nog te bouwen Elounda Hills complex. Dus toch een reclamespotje. https://eloundahills.gr/  https://mirum.gr/projects/elounda-hills-resort/

[Petra denkt dat we daarom niet in de kamer zitten waar we in wilden. Links. We zullen het nooit zeker weten.]

We besluiten oprichting de andere kant te gaan. Uiteindelijk wordt het geen vlindervallei, maar een kloof. De Sarakinas Gorge. Het blijkt een goede keuze.

Volgens mijn navigatie zijn we er al. Waar dan?! Volgens die van Petra, die iets beter het startpunt had geselecteerd, zijn het nog een paar honderd meter. Er staan een paar auto's, maar ? is dit het echt? We gaan even kijken en zie het woord Gorge met een pijl op een steen geschilderd. Op dat moment komt er een, wat later blijkt, Oostenrijker op blote voeten naar beneden, met kort daarachter z'n vriendin. Ook op blote voeten. Ik vraag of het te doen is. Ja prima en als het te lastig is kun je gewoon omkeren. Het is vanaf het begin mooi, dus .... .

Ondanks dat het blijkbaar op blote voeten kan trek ik toch m'n bergschoenen aan (achteraf een goede keuze). De kloof begint als een Levada op Madeira. Dat wordt easy denk ik nog. Niet veel verder veranderd dat. Over stenen klimmen. Ladder op. Van steen naar steen "over" het water. Langs de wand aan een touw. Onder stenen door nauwe gaten heen. En ondertussen is het mooi tot mooier. En dan. Hoe nu verder? Nee, hier houdt het op. Jammer, maar geen idee hoe nu verder.

Twee jongens komen net aanlopen. We wachten even om te zien wat zij doen. Hmm. Schoenen en sokken uit. Het water blijkt erg ondiep. Wij gaan het ook doen. Helaas helpt het maar een klein stukje. Iets verder zouden we weer door het water moeten en het is een stuk dieper. We geven op en gaan terug. Net niet het einde, maar wel een geweldig tripje.

Terug via Ierapetra. Net het meest pittoreske plaatsje dat we gezien hebben, om het aardig te zeggen. We lunchen er en gaan terug.

Tijd voor het zwembad en relaxen. Daarna more fish and more wine. Heerlijk. 

22 juni 2023 Terugreis 

Ondanks de mogelijkheid om de kamer, tegen vergoeding, iets langer aan te houden, besluiten we om 11uur uit te checken en te gaan. Maria beveelt ons het bergdorpje Krasi aan. We hadden ons voorgenomen naar Knossos te gaan. Dat doen we later. Eerst naar Malia.

Malia is gemeente Chersonisos en dat merk je. Het wordt drukker en drukker. En het wordt er niet mooier op. Maria had de oude stad aanbevolen en her nieuwe gedeelte te mijden. Maar ook de oude stad was niet echt mooi. Door en de bergen in.

Krasi blijkt een leuk toeristisch bergdorpje te zijn met een mooie weg er naartoe. Even rondlopen en vooral de GIGA plataan, beschermt monument, bekijken. Koffie bij Kares. Leuke taverne (no, we won't forget you 😉). We rijden door naar het klooster dat iets verder ligt. Mooie plek en leuk om even te bekijken.

Omdat het om de hoek is rijden we verder omhoog naar het Lasithi plateau. Boven aangekomen een hele rij oude windmolens. Even bekijken en terug voor de lunch. We hadden onderweg Nikki gezien. Mooi uitzicht en prima beoordeeld. Simpele maar lekkere lunch. Tijd om naar Knossos te gaan, want de tijd loopt weg.

Ondertussen zie ik dat ons vliegtuig met een uur vertraging in Düsseldorf vertrokken is (te vol luchtruim vanwege militaire oefeningen horen we later). Ondanks dat denken we dat het geen zin heeft om Knossos binnen te gaan. Het lijkt ons noet iets dat je in 30-45 minuten gezien hebt. Jammer. Volgende keer dan.

Ik zie nog wel "Venetian Aqueduct" op de kaart. Het is 6 minuten rijden dus ach waarom niet. Het bouwwerk is leuk, maar wat echt leuk is is dat het een grote kauwen kolonie herbergt. De want zit vol met gaten en elk gat lijkt een kauwennest te zitten. Geweldig. 

Nu toch echt naar het vliegveld. We zijn ruim op tijd vanwege de vertraging. Nog even wat inkopen doen en dan naar huis.

Op dit moment rijden we over de startbaan en gaan opstijgen.

De vlucht is prima. We weten dat het in de regio Düsseldorf slecht weer is, en dat blijkt. Het laatste half uur lijkt het wel of we in een horrorfilm zitten. Het vliegtuig wordt alle kanten op gegooid. Het wordt erger en erger. De lampen van de Emergency Exit gaan aan. Is dit normaal. Eindelijk zien we lampen onder ons en bijna meteen de landingsbaan. We landen laat. Vol in de remmen. Pfff. Zelfs de piloot klinkt opgelucht. Lang geleden dat ik geapplaudiseerd heb .. . 

Kimolos was good, but next time Syros.