March 3rd - Towser
Dit wordt de 10de keer Malediven, en onze 1ste keer liveaboard. Wat ook nieuw is is Towser, onze nieuwe Maine Coon. We hadden eerst het idee te wachten tot na de vakantie. Maar Maja, zo lang alleen? En na het overlijden van Loeki was het zo stil in huis. En toen vonden we hem, in Eindhoven. Dat betekend wel dat hij voor het eerst 2 weken ‘alleen’ thuis is, en hij is nog best wel jong. En dat geeft een dubbel gevoel als we gaan. Gelukkig gaat onze kattennanny, Nathalie, ze lekker verwennen.
Het is de laatste dag van de winter, ’s morgens lag er nog sneeuw. Toen we gingen rijden, om 13:00 uur, was alles weg. Onderweg is de weg prima en na 2.5 uur zijn we op Frankfurt Airport. We checken al om 16:00 uur in, 4 uur voor de vlucht. “Is that dive luggage?” “No clothes” “Should be 20kg max”. O ja? Volgens jullie website mocht ik alles bij elkaar tellen als het maar niet meer dan 32kg/koffer weegt. Totaal is 52kg, dus 8kg minder dan twee keer 20kg regulier, plus 20kg bijgekochte duikbagage extra. Ze legt de bagage op de band. “Okay” zegt ze, en daar gaat de bagage.
Helaas zitten we niet naast elkaar, maar voor elkaar. De man achter ons heeft drie (!) stoelen. Omdat zijn originele stoel niet naar achter kan, blijft hij in het midden zitten. Jammer. We gaan slapen.
March 4th - Kurumba
We slapen elk zo’n 5 uur, niet slecht. We landen net voor 10 uur lokale tijd. Onze koffers zijn zowat de laatste, dus dat was wel spannend. Al met al zitten we om 11:00 uur op de speedboot naar Kurumba. De trip duurt ongeveer 10 minuten. Het eiland is anders dan we gewend zijn, alles is nog dichter op elkaar gebouwd en veel is verhard i.p.v. zand. Alles is wel brandschoon. Onze kamer, #125, heeft niet echt een uitzicht, maar ligt wel boven op het strand. Van daar is het uitzicht “Male” en je hoort veel vliegtuigen.
Het eten is goed, de wijn smaakt prima. Het weer is geweldig. Tijd om te gaan genieten.
Tegen 16:00 uur komen we aan bij één van de twee Beach bars. Blijkbaar is de espresso AI …. en hij is yummy! Om 17:00 uur is er een “wine tasting”, gewoon drank (bier, wijn, cocktails) naast de bar op het strand. Sommige tafeltjes in het water. Er is ook nog een ruffle, helaas zijn we geen winnaars.
Daarna diner en nog een espresso bij de grote bar. Zo ’s avonds is het uitzicht op Male, met al die lampjes, eigenlijk wel prima.
We storten af, tijd om te gaan slapen
March 5th - Black Tips
Na een lekker ontbijtje gaan we naar de beachbar bij hut #160. Ik heb mijn snorkelspullen meegenomen en ga eens op onderzoek. Het water staat erg laag en de eerste route die ik neem werkt niet. Terug. Dan zie ik een touw. Juist! Ik volg het touw naar het buitenrif. Nee! Wat is dat? Er komt een Blacktip Reef Shark aangezwommen. En nee, geen baby zoals in de lagune, maar een grote! Ze draait om net voorbij mij en zwemt het kanaaltje in waar ik net uit kom. Nieuwe baby’s binnenkort?! We zagen gisteren een baby in de lagune en hadden het er nog over dat we alleen op Kuramathi en op Raja Ampat grote hadden gezien. Dat was dan wel tijdens het duiken. Hè, nog één?! Of zou het dezelfde zijn?
Even terug naar Petra om rapport uit te brengen en een espresso of een watertje te pakken. Een klein uurtje later ga ik er bij de volgende snorkelplaats in zodat ik terug kan zwemmen tot waar ik er net uitkwam. Dat was volgens de kaart de laatste exit. Ik ben nog niet op het buitenrif en weer een BTR Shark. Maak me gek! Ik zwem een paar meter door tot over de kant. Wat! Nog DRIE BTR Sharks. Ze wonen hier blijkbaar. De hele route zie ik ze over het rif cruisen. Soms meer een meter of 2 van me vandaan. Ik zie een blauwe muur van fusiliers op me afkomen. Drie grote Travalies jagen er achteraan. Morgen toch maar de camera meenemen.
Tijd voor lunch.
March 6th - Hot Hot Hot
Vandaag onze 1ste relax dag. Gisteren was alles nieuw, vandaag wordt het al een beetje routine. Als is nieuw betrekkelijk. Het is de 10de keer op de Malediven, en ook al is het de 1ste keer op Kurumba, alles voelt vertrouwd. Het klimaat, het eten, het trage tempo van de dag, de zee, etc., etc.
Na het ontbijt sjokken we naar de beachbar. Lekker op het grote ligbed. Minder is dat de espressomachine kapot is. Alleen Nescafé. Nee, bedankt. Alleen water dan maar.
Ik heb deze keer mijn camera mee en ga eens kijken of de BTR-tjes er nog zijn. Oei! Een snorkelboot. En nog een. Ik verwacht dus niks te zien. Toch komt me meteen weer een hawksbill turtle tegemoet gezwommen. Even verderop zie ik, tot mijn stomme verbazing, een baby Eagle Ray in de diepte naast het rif hangen. Ik duik naar beneden om hem te filmen. Niet zo gemakkelijk en de stroming is ook redelijk sterk.
En ja hoor. Een BTR Shark. En nog één. Ik volg ze om ze te fotograferen en te filmen. Dat is met de stroming mee, ik ben daarom snel bij de laatste boei. Ik ga er even aan hangen om rond te kijken. Man, wat stroomt het. Niks meer te zien, ik ga terug naar Petra.
De “expert” zit nog steeds, zonder succes, aan de espresso machine te prutsen. Dan maar na de lunch bij de grote bar een lekkere espresso halen.
Maldivian night. En dat is altijd speciaal. Ik loop langs het buffet en meteen loopt er iemand mee om alles uit te leggen. Dat ze trots zijn op hun cultuur en eten blijkt wel als ik bij de Maldivian Fish Curry vraag of ze ook naan of chapati hebben. “No, but I can make for you. Where are you sitting?” Fijn. Er was ook Sri Lankan en Indian dus vandaar de vraag om naan.
10 minuten later wordt er bij onze tafel een bordje verse chapati afgeleverd. Helemaal geweldig. En nu lekker die curries opdeppen.
March 7th - Resort with a View
Vandaag de laatste volledige dag op Kurumba. De dag is al een beetje een routine, dus weinig te melden. Ik kijk na de lunch over de zee. “Hé, onze boot” En ja, daar lag hij. We zijn er alle twee erg benieuwd naar en gespannen over. Morgen begint het 2de deel van de vakantie en dat wordt verre van routine voor ons. To be continued …
//Resort Life was erg fijn en relaxed. We hebben heerlijk genoten. Als we nu naar huis zouden vliegen dan was de vakantie al geslaagd geweest. Twee weken Kurumba is wellicht te lang, maar zo’n vier dagen tussenstop is perfect.//
March 8th - No Wifi
De laatste ochtend op Kurumba is snel voorbij. Om 12:00 uur is onze AI afgelopen. Toch gaan we nog lunchen. Het duurt nog lang voordat we op de boot zijn en gaan eten.
Terug naar het vliegveld en wachten bij Coffee Club. Tegen 15:30, de afgesproken tijd, zie ik de Dive Dhoni aan komen. Dan blijken de Spanjaarden naast ons ook op de boot te zitten. Ook komen er van overal Amerikanen aan. Zij gaan ook mee. Wat zal ik zeggen, een bont gezelschap.
Briefing op de boot en dan naar de kamer. #11 Prima kamer. Petra zit met haar telefoon te prutsen. “Ik vind geen WiFi”. Ik ga bij Marc vragen. Helaas, WiFi is nog niet geïnstalleerd. Even snel iedereen thuis per SMS verwittigen.
March 9th - Dive!
1ste Duikdag. Marc doet de briefing. Daarna zullen Marc en Marilen van boord gaan om in Sri Lanka hun visa te verlengen. Als het goed is zijn ze halverwege de trip terug. (geen video van Marc?) Marilen zag er erg tegenop want er is een hoop aan de hand in Sri Lanka sinds een paar dagen.
Onze gids is Ayya en we duiken met Spanje. Spot is “The Fish Factory”. Erg kaal onder water. Zicht erg goed. Veel murenen en stingrays (één marble en veel gewone). Petra heeft moeite om te klaren en het duurt lang voordat ze beneden is. Halverwege de duik geeft ze aan dat ze duizelig is. Oei. Terug voor ontbijt. Petra krijgt haar 1ste havermout. Nu ligt ze op bed. Last van de oren.
2de duik is een kanaal duik. Niet zo veel stroming. Toch een flinke Eagle Ray en een paar Grey Reef Sharks. De andere 8 duikers, die voor ons het water in gingen, vielen op een groep van 10-11 Eagle Rays. Jammer, hadden wij ook wel willen zien. Maar ja.
2de duik is een kanaal duik. Niet zo veel stroming. Toch een flinke Eagle Ray en een paar Grey Reef Sharks. De andere 8 duikers, die voor ons het water in gingen, vielen op een groep van 10-11 Eagle Rays. Jammer, hadden wij ook wel willen zien. Maar ja.
Terug op de boot gaat het niet goed met Petra. Zeeziek? Of iets anders? Na de lunch, tabletjes er in en slapen.
3de Duik. Petra twijfelt of ze mee zal gaan. Maar dit is dé bekende nachtduik en die wil ze eigenlijk niet missen. We zijn inmiddels in het Vaavu Atoll aangekomen. De nachtduik begint hectisch. Veel duikers in het water en flink wat stroming. Zo gauw we de Nurse Sharks zien maakt dat niks meer uit. Man, wat zijn ze groot! En veel! O, daar zijn ook de Stingrays. We zien zelfs een Blacktip voorbij komen. Aan het einde zit ik wel ver door mijn lucht heen.
Terug op de boot zie ik een “Sharky Smile” op Petra’s gezicht. Ze is blij dat ze mee is gegaan.
Diner en slapen!
Jos 60 [min] / 29.3 [m] | Petra 59 [min] / 28.4 [m]
Jos 56 [min] / 35.4 [m] | Petra 56 [min] / 28.4 [m]
Jos 55 [min] / 19.2 [m] | Petra 55 [min] / 19.2 [m]
March 10th - Cancelled the Dive
1ste Duik Miyura Kandu. Om 6 uur op, om 7 uur in het water. Ook weer een beroemde dive site die we niet willen missen. Met Petra lijkt het al weer wat beter te gaan. Ze gaat zeker mee. Klaren gaat deze keer prima bij haar. We liggen wel een beetje achter de groep en no way dat we naar Ayya kunnen zwemmen. Ik probeer wel, maar wordt steeds terug en omhoog geduwd. Ik kijk om en zie dat Petra aan haar rifhaak aan het rif hangt. Ik draai om om naast haar in te haken. Hier kunnen we mooi de Grey Reef Sharks, de tonijn en de jacks op de fusileers zien jagen. Als ik weer om me heen kijk hangt Spanje bij ons. Poeh, wat een stroming. Onze decotijd tikt weg. We gebaren Ayya. We driften het kanaal in. Daar zou niks te zien zijn, maar het zicht is fantastisch waardoor het toch heel mooi is. De Eagle Ray helpt natuurlijk. Tijd voor ontbijt.
2de Duik. Een leuke rifduik. Niet zo veel over te vertellen.
3de Duik. Tja. Kanaalduik. Veel stroming. Erg diep. Ja, veel haaien. Maar beiden ook niet echt relaxt. Toen onze decotijd om was en we door het kanaal gezogen werden vond Petra het wel welletjes. X cancel the dive! Ayya gaf aan dat we samen omhoog moesten gaan. Oké. Doei. Eigenlijk was ik blij, want ik voelde me ook niet goed. Te weinig gerust. Was dit wel wat we wilden? Worden alle duiken zo? Petra gaat nog eens met Iris praten, nu tijd om te rusten.
3de Duik. Tja. Kanaalduik. Veel stroming. Erg diep. Ja, veel haaien. Maar beiden ook niet echt relaxt. Toen onze decotijd om was en we door het kanaal gezogen werden vond Petra het wel welletjes. X cancel the dive! Ayya gaf aan dat we samen omhoog moesten gaan. Oké. Doei. Eigenlijk was ik blij, want ik voelde me ook niet goed. Te weinig gerust. Was dit wel wat we wilden? Worden alle duiken zo? Petra gaat nog eens met Iris praten, nu tijd om te rusten.
Jos 45 [min] / 31.4 [m] | Petra 45 [min] / 30.5 [m]
Jos 61 [min] / 27.7 [m] | Petra 61 [min] / 25.6 [m]
Jos 40 [min] / 32.3 [m] | Petra 40 [min] / 30.8 [m]
March 11th - Manta Manta
1ste Duik in de ochtend: Manta Spot. We zijn de enige boot in de buurt en meteen als we beneden zijn zien we al een manta. Even is hij weg. Even daarna zijn er twee. Zo na 50 minuten is de show over. Tijd voor de safety stop. Wacht. Manta. En nog één, en nog één …. Uiteindelijk zijn het er zes. Toch moeten we op een gegeven moment gaan. De duik duurt 80 minuten.
Ontbijt met heerlijke Maldivian Fish Curry en chapati. Yummy.
2de Duik is weer dezelfde, maar deze keer helaas niet zo tof. Eerst bijna 20 minuten tegen de stroming in door het zand ploeteren om er te komen (waarom?). Slecht zicht en maar één manta. Tot overmaat van ramp komen er nog twee groepen bij. Een oudere man laat zich al filmend naar de manta, en dus de cleaning station, drijven. Niet normaal, hij ligt er gewoon boven op! Onze gidsen gebaren. Omdat hij niet reageert plukken ze hem er af. Een hoop zand en de manta is weg. Einde duik.
Lekkere lunch. Petra vind het wel goed zo en wil de rest van de dag rusten. Haar oor heeft het nodig. Tot we in het Thaa Atoll aankomen. De eilandjes zijn picture perfect, de zee is blauw en super helder. “Mmmm”, zegt ze, “ik ga toch maar mee”.
3de Duik. Dit zou een mooie haaien duik moeten worden, maar het ging een beetje raar. We zouden met Iris mee gaan, maar ik krijg geen contact met haar op de boot. (Later zegt ze “waar waren jullie ineens?”) Ayya zegt “Jump”, dus we gaan maar mee. De duik was totaal anders dan in de briefing. Iets wat ze normaal, is onze ervaring, op de boot uitleggen. Ayya niet (aan de andere kant was het blijkbaar wel uitgelegd, aldus Iris later). Na 25 minuten worden we het kanaal in gezogen. Geen “Sandy Road met Eagle Rays en Schildpaden”? (later zegt Ayya, “Nothing to see there, so I didn’t go there”) Één van de redenen dat Petra toch mee ging deze duik. Na de duik heb ik alles proberen duidelijk te maken aan Ayya. Petra is nog eens met Iris gaan praten. Eens kijken hoe het morgen gaat.
We slaan de nachtduik over. Genoeg voor vandaag. We zijn alle twee erg moe. Diner is laat omdat we op de rest (iedereen behalve Christina, Miquel en wij) moeten wachten. Na diner snel in bed, morgen vroeg op!
Jos 80 [min] / 15.2 [m] | Petra 80 [min] / 15.5 [m]
Jos 48 [min] / 15.5 [m] | Petra 48 [min] / 15.3 [m]
Jos 38 [min] / 32.6 [m] | Petra 38 [min] / 29.9 [m]
March 12th ?? (All's well ends well) ??
5:30 Wake up. We waren al wakker van de regen een klein uurtje daarvoor. We gaan vandaag naar de hamerhaaien zoeken. Klein ontbijtje. Briefing. Op de Dohni, Een flink eind varen. Héél véél dolfijnen onderweg. Het is dus al 7:10 uur als we in het water liggen. We gaan deze keer met Iris. Het gaat al meteen mis. Als we erin gaan, gaat Petra meteen naar beneden, terwijl de rest boven blijft omdat iemand een issue heeft. Ik ga haar achterna en we sluiten aan bij ons oude team in het blauwe. Even later is ook Iris daar en we volgen haar. Zoals we eigenlijk wel verwacht hadden, hebben we na een klein half uur in het blauwe staren nog niks gezien. Deze duiken zijn vaak zo: De hamerhaaien laten zich vaak niet zien. It’s not a zoo.
Als Iris er uit gaat, kijk ik nar Petra. Ze geeft aan dat we nog even blijven. Ik neem aan dat Iris het snapt. Blijkbaar niet. Even later komt ze kijken waar er blijven? We komen omhoog met Carlos, Maite en Ayya.
Op de boot vertel ik tegen Iris wat er gebeurde. Ze piept wat over signalen en “when I make this sign you stop diving”. Tja, ik heb heel dat signal gemist?! Anyway. Tijd voor ontbijt. Rose had meer koraal verwacht. Tja, verkeerde itinerary. Na ruim 2 uur varen over een bumpy zee, zijn we en het Laamu Atoll aangekomen. Ruim een uur of 2 later dan gepland. 12:00 uur geweest, en we varen nog steeds. Blijkbaar gaan we meteen door naar het zuiden van Laamu. Nog een uur aldus Carlos. Er is een weeralarm, dus we mogen vannacht niet varen. Pas morgen om 04:00 uur of zo. En het is 9 uur varen kan ik me herinneren, dus morgenvroeg uitslapen.
2de Duik. We gaan weer met Iris. En ja, dat was niet zo’n goed plan. Waar de andere 2 groepen redelijk snel op de Channel rand waren en dus veel zagen – inclusief een tijgerhaai! – werden wij aan de andere kant, en veel te ver van de Channel rand, afgezet. 25 Minuten op 25 meter diepte tegen de stroming in zwemmen, achter Iris aan. Toen we een maal aan in het kanaal waren en iets van actie zagen haakten we in. Onze groep hakte veel te diep in en zag dus niks. Na een paar minuten gingen ze al. Daarna gingen de andere 2 groepen, die daar al een tijdje waren. Petra en ik waren nu alleen. Toen het tijd was zijn we samen gegaan en door de boot opgepikt. Geen probleem.
Iedereen van onze groep klaagde en Iris was nergens te bekennen, zelfs niet bij de lunch.
3de Duik. Terug naar Ayya en Spanje. Een heerlijke en prachtige duik. De dag sluit toch positief af. We skippen de nachtduik, die ingepland is omdat we morgen maar 2 duiken kunnen maken. Diner om 21:00 uur. Oei! Dat is laat.
Nog steeds weeralarm. We mogen niet varen vannacht. Morgenvroeg eerst Manta’s, dan ontbijt en dan 9 – 11 uur varen, met nog een duik aan het einde van de dag.
Wat een dag. Deze vakantie gaan we niet gauw vergeten.
Jos 62 [min] / 27.4 [m] | Petra 62 [min] / 28.4 [m]
Jos 46 [min] / 28.4 [m] | Petra 46 [min] / 27.1 [m]
Jos 49 [min] / 29.9 [m] | Petra 49 [min] / 27.7 [m]
March 13th - Anchor Issues
Wij zijn vroeg wakker. Goed geslapen. De zee is spiegelglad. Een paar wolken en een prachtige zonsopgang. Het wordt een mooie dag. Christina is ook al buiten om foto’s te maken. “They changed the plan, we stay here” Ik ga eens beneden kijken. Klopt. Drie duiken in Laamu. Iris komt binnen en legt uit dat er iets aan het anker stuk is en dat ze het niet kunnen lichten. Ah. Daarom waren ze gisterenavond met z’n allen voor op de boot aan het klooien. Dit betekend ook geen manta’s deze morgen, want dat is véél te ver weg voor de Dohni.
1ste Duik. Rifduik. Relaxt, maar niet echt mooi. Veel dood koraal. Ontbijt is weer heerlijk. Sri Lankan Cocos Dahl met Chapati. Yummy.
2de Duik. Fushi Kandu. Dezelfde duik als gisteren, maar dan met Ayya en Spanje. We worden nu goed op de zuidkant gedropt. Mooie duik met wat haaitjes enzo. Als we aan het einde van de duik het kanaal ingeblazen worden horen we dolfijnen. Zien dien we ze helaas niet. De laatste groep , met Iris, is het verste in het kanaal. Zij zien de dolfijnen bij de safety stop. We wisten dat ze er waren, want ze waren vanaf de boot te zien toen we heen voeren.
Ik was wel helemaal leeg (naald helemaal op 10 bar of zo, of zou dat 20 bar zijn bij mij?). Petra had nog 30 bar, dus kan wel kloppen. Ik gebruik altijd meer dan haar als het ondiep is.
We skippen de middagduik. Snorkelen op Kuda Giri, nee bedankt. Wij rusten liever uit voordat we vanmiddag naar het strand gaan. We hebben het alle twee nodig.
Het strand en de zonsondergang waren heerlijk. Het deed ons nog meer beseffen dat een boot niet ons ding is. We dachten dat het minder hassle was dan duiken vanaf een resort, maar het maakt niks uit. En erger nog, de tijd tussendoor kun je alleen hangen en wachten.
De strandwandeling was een verademing. “Dit nooit meer! Herinner me als ik ergens op een boot wil!” Diner. Niet op het strand?! Iemand heeft angst voor zand of zoiets raars.
“We are very sorry. The part to fix the anchor is stuck in Male. We will stay another day.”
We zijn dus al 2 dagen in het zuiden kwijt. En daar waren wij, en de meesten op de boot, juist voor gekomen. Hopelijk krijgen ze de boot morgen aan de praat, maar ik heb er een hard hoofd in.
Jos 63 [min] / 26.5 [m] | Petra 65 [min] / 25.0 [m]
Jos 57 [min] / 30.2 [m] | Petra 57 [min] / 28.7 [m]
March 14th - Hotel California
De zon komt rood op achter de palmbomen van het eiland naast ons. Het doet denk aan …. De hoes van “Hotel California”. “You can check in at any time, but you can never leave” En zo voel het ook. Vandaag bij de lunch weten we meer, eerst nog twee keer dezelfde duik.
1ste Duik de ene Kandu, 2de duik de andere Kandu. Ze zijn mooi, maar we kunnen ze nu wel dromen. Tijdens de lunch zien we van alles gebeuren op de boot, maar geen announcement. We zullen zien. Zoals Carlos zei: “Tomorrow we leave, yes or yes”. Of ze repareren de boel of we laten het anker hier.
We hebben ook al eens naar het plan voor de rest van de trip gekeken. Twee dagen Gaafu Alif Atoll. Zaterdag Fuvahmuhla. Zondag Addu. Wat ons betreft prima, maar dat betekend wel dat we de laatste twee Atolls missen. Carlos is het er niet mee eens, want hij wil Fuvahmuhla niet missen. Tja … To be continued. (skipped afternoon – Giri – dive).
Miracles still do exist. We varen! Geen idee of ik nu blij, opgelucht of beiden ben. Het is in ieder geval goed nieuws. Voor het eten zegt Mark, uit Canada, ineens: “I wonder how they will compensate us for that?” Hij, en Woody, suggereren om, net als Christina eerder voorstelde, de Nitrox toeslag à $150 pp en de park fee à $350 pp niet te betalen. Mochten ze dit niet aanbieden dan gaan we als één blok met dit voorstel terug. Prima.
Het plan, twee dagen Gaafu Alif Atoll, blijft het plan. Spanje gaat akkoord. Pfew.
Jos 53 [min] / 29.0 [m] | Petra 54 [min] / 28.1 [m]
Jos 55 [min] / 31.1 [m] | Petra 55 [min] / 31.1 [m]
//Coming back from the dive, we skipped, Christina said: “The first song we heard back on the Dohni was Hotel California” remembering Petra’s words from this morning. What a coincidence.//
March 15th - Gaafu Alifu Atoll
Twee dagen zoals gepland. Dus ondanks dat we er twee dagen te laat zijn is het terug naar ‘Normal Operations’
1ste Duik is een kandu duik. Het staat hier bekend om de honderden haaien en eagle rays. Eens kijken. Tja. Dan moeten de omstandigheden wel goed zijn. En het is uitgaande in plaats van inkomende stroming, dus is er helaas niks van dat alles te zien.
2de Duik. Zelfde kandu. Iris stelt de duik een half uur uit zodat niet weer “the monkey boat” zoals zij het noemde, met 30 duikers tussen ons in springt. De stroming is gedraaid. We zien veel (10 – 20) Grey Reef Sharks, maar het zicht is nog steeds mwah. Dus half gelukt. Na een klein half uur zitten we door onze decotijd en worden we het kanaal ingezogen. Daar is niks te zien. Na een kleine drie kwartier zijn we weer op de Dohni. De flessen nog bijna half vol. Wat jammer.
We kijken na de lunch over het water. Zeker acht safariboten hier en allemaal liggen ze stil. Geen enkele dhoni vaart. Ik had altijd gedacht dat het voordeel van een liveaboard was dat je niet gebonden was aan een schema, net zoals bij een resort waar de duiktijden vast liggen vanwege ontbijt, lunch en diner tijden. Maar ook hier is er een redelijk vast en rigide schema. Oké, we zijn de 2de duik 30 minuten later gestart om een andere groep te ontwijken. Maar nu, nu is de stroming waarschijnlijk goed en het zicht beter. Maar er is niemand in het water?! Ik had ook gedacht dat het kiezen van de duikspots en route veel flexibeler zou zijn. Op een resort veranderen ze redelijk makkelijk het plan de dive site vanwege de condities. Maar wat blijkt. Er is geen alternatief, want ze kennen geen andere spots. En de route lijkt tamelijk vast te liggen. Of is dat omdat Marc en Marilene er nu niet zijn?! We hebben nog 4 hooguit 5 duiken te gaan, en er moet nog veel veranderen willen we positief zijn over het duiken. Laten we hopen op een klein wonder.
3de Duik: Another Fish Factory Circus. Deze keer gaan we duiken bij een Fish Factory waar ze vanaf hun boot al het afval de zee in gooien. Ondanks dat ze pelagisch zijn trekt het Oceanic Black Tip Sharks aan. Prachtige haaien. Maar eigenlijk is dit niet wat je wilt. Één keer, en dan nooit meer. En wat een rotzooi, alsof je door kilo’s braaksel zwemt. Bah. Geen wonder dat onze duikgids een muts op deed. Al die rommel in ja haar.
We skippen de nachtduik, dus het is weer lang wachten voordat we eten krijgen. Jammer dat dat niet anders opgelost wordt.
Jos 50 [min] / 29.9 [m] | Petra 50 [min] / 29.3 [m]
Jos 44 [min] / 33.5 [m] | Petra 44 [min] / 30.2 [m]
Jos 57 [min] / 21.0 [m] | Petra 57 [min] / 17.4 [m]
De volgende ochtend nog even bij gekletst met Woody over de compensatie. Blijkbaar hadden ze al e.e.a. met Iris besproken en doet Marc een voorstel, zaterdag als hij weer op de boot is, in Addu. Ben benieuwd.
March 16th - Last Day Diving
1ste Duik mis naast The Residence Resort. En ja, nu begrijp ik waarom we al ze vaak naar dit resort gekeken hebben (en teleurgesteld zijn dat het zo duur is). Ook al staat de stroming verkeerd, het wordt de beste duik tot nu toe. Het zicht is geweldig, het rif is erg mooi. Op een gegeven moment komen we op een langgerekt blok dat vol met vis zit. Petra bangt: Grey Reef Sharks. Ze hangen met de mond open om gecleand te worden. En als ze gaan zwemmen komen ze heel erg dicht bij. Onder ons schieten grote groupers al vechtend van onder het rif en terug. Er ligt ook een giga Green Turtle. Ondertussen kijken een paar White Tip Reef Sharks het allemaal aan. Ayya zwemt verder, Spanje volgt. Véél te mooi hier, wij blijven. Nog een klein half uurtje genieten en de duik zit er op.
Tijd voor ontbijt. Heerlijke viscurry met chapati. Yummy! Helaas varen we verder naar het zuiden. Daar zou het nog beter moeten zijn. Later zegt Ayya: “If the current is good, we see more there, but the corals are better here”. Ja, if if if. Helaas, de stroming is verkeerd en er is niks te zien. Ook in de Sandy Ally geen Sting Ray of Eagle Ray te zien en alle koraal is dood. Wat een waste land. Erg jammer.
Carlos is erg verbaasd. Drie jaren geleden was hij hier ook en toen was het koraal prachtig en vol leven. Echt een Zoo. Tja, het verhaal dat je overal hoort: het koraal is dood. En dan gaan we onze 3de duik, onze laatste, ook nog daar doen. Deze keer is de stroming wat beter en zien we wat Grey Reef Sharks. Maar nog steeds ver weg. En dan, plof, weer dat zo’n kaal kanaal in. Wat een einde in mineur. Maar blijkbaar was dat niet de bedoeling, en moet Petra’s 550ste duik gevierd worden. We hadden ze al onder water gehoord en dagelijks vanaf de boot gezien – maar nooit onder water. En ja hoor, daar waren ze. Ruim 2 minuten van onvergetelijk plezier. Een hele groep dolfijnen. Dit is een mooie afsluiter van een duikreis die we nooit hadden moeten maken (maar goed, we wisten dat dat risico er was), en dus gaan we geen nachtduik meer doen.
28 duiken, waarvan we er 6 geskipped hebben, 22 ieder dus.
28 duiken, waarvan we er 6 geskipped hebben, 22 ieder dus.
Jos 55 [min] / 23.2 [m] | Petra 55 [min] / 22.9 [m]
Jos 55 [min] / 31.1 [m] | Petra 55 [min] / 30.2 [m]
Jos 57 [min] / 34.1 [m] | Petra 57 [min] / 31.1 [m]
Door de pech met het anker missen we wel veel: 1) De Manta duik in Laamu, 2) Fuvahmulah, 3) Addu. Dus zo’n 25% van de trip, en vooral het zuidelijkste deel, hebben we niet gezien. Benieuwd hoe Aggressor Fleet dit gaat compenseren.
//’s avonds blijkt dat de crew al onze spullen – behalve wetsuits – al op de boor heeft gezet om te drogen. Als op Petra’s BCD op blaas, om het water dat er altijd in zit bij haar er uit te laten, blijkt dat ze ook alles grondig gewassen hebben. Heel mijn mond vol met zeep. Bah. Wel een erg fijne service! //
March 17th - Shark Zoo and Addu
Al twee avonden/dagen is Iris de “Shark Zoo” aan het uitleggen. Omdat bijna iedereen ’s morgen vliegt (of 5:35 uur zoals wij, of 8:00 uur) zal niemand 24 uur “No Flight Time” hebben als ze mee gaan. Of zoals Iris het zegt: “It is at your own risk”. Toch voelt het als promoten. Tegen beter weten in of als goedmakertje. Wij hebben gisteren al besloten niet te gaan. Als Frank en Rose het plan horen (wake up at 5:45. 1st shallow dive at Fuvahmulah [15 meter max, dus ja waarschijnlijk niks te zien, Vishaaien zitten normaal dieper], breakfast on the Dohni, 9:00 Shark Zoo to see the Tiger Sharks. If you skip the 1st dive the dingy will bring you to the Dohni for the 2nd one), besluiten ook zij te stoppen. Geen zin in de dingy. Steve en Cathy doen dat wel, maar begrijpen pas ’s morgens dat het zo werkt. Ze dachten dat de Dohni hen kwam ophalen.
Terug op de boot: 1ste duik, niks gezien. Carlos furieus. Verkeerd gedropped en een hoop bla bla, aldus Carlos. Het Tiger Shark circus was goed geweest.
Na een paar varen zijn we in Addu en gaan we met een paar gasten aal land. Niet pittoresk, maar zo heerlijk rustig. En geen geluid van de motoren of een generator. Nee, een boot is echt niet ons ding.
Als we terug op de boot zijn nog steeds geen Marc, de Cruise Director. Hij zou toch, uiteindelijk, in Addu op de boot komen. Een goed uur later zien we de Dohni weer aan komen, met Marc.
Tot onze stomme verbazing zien we hen daarna niet meer. Later zie ik boven Carlos en Maite met Marilen, de vrouw van Marc, praten. In het Spaans. Maar het is duidelijk dat Carlos zijn frustratie, zeker over de laatste duik, kwijt moet. Christina en Miquel komen er bij zitten. Ze maken duidelijk dat ze zeer teleurgesteld zijn en geen cent meer gaan betalen. Wij, Petra is er inmiddels bij komen zitten, beamen dat.
Even later komt Christina weer met stoom uit haar oren naar boven vanuit de lounge. “Do you know what he said?! I hope you had a good trip” “I turned around and left” zegt ze. De bel gaat. Tijd om tee ten. Marc zit in een hoekje achter de PC (rekeningen te printen?) en geeft taal nog teken. Tijdens het diner neemt de verbazing en de frustratie toe. Het lijkt erop alsof het hele incident met het anker, waardoor we een groot, wellicht het het meest interessante, deel van de trip gemist hebben, genegeerd wordt. Woody, tegenover me aan tafel, is ver boven het kookpunt.
We besluiten de film, die Woody onderweg gemaakt heeft, te gaan kijken. Wauw, wat fantastisch gedaan (en ik wil nu ook een GoPro6).
Daarna neemt Marc het woord. Bla bla bla … thanks tot he crew … bla bla bla, alsof er niets aan de hand is. Als hij dan ook nog vrolijk een groepsfoto wil maken, barst de bom. Wij hebben geen zin in een foto, en blijven zitten.
Daarna neemt Marc het woord. Bla bla bla … thanks tot he crew … bla bla bla, alsof er niets aan de hand is. Als hij dan ook nog vrolijk een groepsfoto wil maken, barst de bom. Wij hebben geen zin in een foto, en blijven zitten.
Woody neemt het woord en maakt Marc, in hele duidelijk taal, duidelijk hoe teleurgesteld hij is. Vooral in Marc, die geen enkele leiderschap toen, en zijn klanten niet serieus neemt. Marc begint over Sri Lanka, de eigenaren van de boot, hoe hij dag en nacht aan de telefoon heeft gezeten, en, en, en. Dus i.p.v. onze problemen aan te horen, en serieus te nemen, is hij alleen met zijn eigen problemen bezig. Olie op het voor Woody. Op dat moment flipt Marilen, Marc’s vrouw, en begint te krijsen en te schreeuwen, en vertrekt dan benedendeks. Marc’s repliek is “I am not the owner of the boat” hij geeft aan dat hij teleurgesteld is in Aggressor Fleet. Dat hij enkel een employee is. Hij is niet de baas. We keken in totale shock toe, nog nooit zo’n onprofessioneel gedrag gezien. Mark (Canada) herhaald nog eens rustig en beleeft aan Marc (Cruise Director) wat het probleem is. Maar Marc staat niet op ontvangen, alleen op zenden ….. van zijn problemen. Petra was er al klaar mee. Ik inmiddels ook. Dat terloops nog gemeld wordt dat de extra’s niet gecharged worden (alsof we dat nog gingen betalen), en verdere claims bij Aggressor Fleet gelegd moesten worden, helpt ook niet meer. Carlos probeert nog uit te leggen dat deze boodschap veel eerder, uiterlijk vandaag meteen bij aankomst, gegeven had moeten worden om te de-escaleren. Het komt niet aan. Marc ziet het anders.
Als ik even later beneden kom om wat water te halen en de tip voor het personeel te overhandigen, is Marc nog steeds bezig over zijn problemen, en zijn efforts. Marilen is inmiddels afgekoeld en zit met Carlos en Maite te praten.
Morgen om 2:45 op. Tijd om nog een beetje te slapen.
March 18th - Going Home
2:30 Uur, Iris wekt ons. “The flight has been changed, it’s earlier now” Dit kan nergens ter wereld, maar blijkbaar wel op de Malediven. De vlucht is nu om 05:00 uur i.p.v. 05:35 uur. Mark, Rosa en Frank zitten ook op deze vlucht. Megan is al wakker en regelt snel nog wat fruit voor ons, de schat. Marc loopt ook rond, helpt met het inladen van de Dohni, maar zegt geen woord. Iris en Rippon gaan mee naar het vliegveld, samen met de Dohni crew.
Na een tussenstop (vandaar het half uur eerdere vertrek, want deze origineel was deze vlucht rechtstreeks) landen we op tijd in Male. We lopen van de Domestic Terminal naar de International Terminal. Twee uur later kunnen we inchecken. We zitten deze keer wel naast elkaar. Na een goed ontbijt bij de Coffee Club (stir fry chicken with basil and pad thai) is het tijd om te boarden.
Met een vertraging van ruim een uur vertrekken we. Heerlijk naar huis. Naar Maja en Towser.
“Don’t worry Maldives, we’ll be back …. But not on a boat”
[Fish Factory – Liveaboard – Yes we Kandu]
