Vanmorgen alles ingepakt en net na de middag gaan rijden. Net na drie uur waren we er. Ons huisje, Rijckholt #24, is prachtig. Even een rondje gelopen. Eten en daarna moe op de bank. Lange dag.
Dinsdag 10 November - Wandelroute Cultuurhistorie
Lekker wakker worden in het bos. Petra is meteen een rondje gaan lopen. Ik heb het rustiger aan gedaan. Na het ontbijt, lekker buiten op het terras, zijn we naar Drie gereden om daar de wandeling van Staatsbosbeheer te doen. Man, wat is het hier prachtig. Zeker met de herfstkleuren en de lage zon. Echt genieten.
Woensdag 11 November - Leuvenumse Bos & De Duintjes
's Morgens richting Staverden, waar we in het Leuvenumse Bos gewandeld hebben. Vooral het eerste deel was erg mooi. 's Middags in Garderen wandeling De Duintjes gedaan. Wederom prachtig.
Donderdag 12 November - Terug naar Drie
Het plan was om het Klompenpad Oldenaller, net onder Putten te gaan doen. Het was ons dinsdag door een vrouw uit de buurt aanbevolen. Maar daar aangekomen misten we meteen het bos. Terug naar de Cultuurhistorie route in Drie. Weer heerlijk. Op de terugweg een wild bouillon bij het Boshuis meegenomen. Yummy.
De voorspelde regen was gelukkig geduldig en viel pas een uur na planning, toen we net in de auto zaten.
Na de middag om de hoek naar Landgoed Schovenhorst. Daar de Bostoren op geweest. Geweldig! Over de kabels op 27 meter hoogte, alsof je aan het duiken bent. En bovenop. Wat een uitzicht! En er groeien bomen bovenop, op 38 meter hoogte. Daarna nog twee wandelingen gemaakt .... tot het bijna donker was.
Vrijdag 13 November - Naar huis
Ontbijten, opruimen en naar huis. Nog even langs Berkenrhode. Nee, dit was het niet. We hebben de juiste keuze gemaakt. Het was heerlijk, en zeker voor herhaling vatbaar!
Wat een stress. Zonnebril kwijt. En nog meer. Toch (te) ruim op tijd onderweg naar Düsseldorf Airport. Het wordt een mega lange reis: Düsseldorf > Parijs > Buenos Aires > Ushuaia.
We zijn inmiddels in Buenos Aires aangekomen. Even wat verwarring, maar werkt hier blijkbaar net zoals in de USA: douane, baggage halen, immigratie en dan inchecken voor de lokale vlucht. Daarna lekker op een terrasje in de zon bij 25°C een koffie, broodje en een biertje. Dadelijk door naar Ushuaia.
Inmiddels aangekomen bij Los Cauquenes. Fijne kamer en heerlijk eten. En we vallen nog steeds niet om. Wellicht helpen de prachtige uitzichten.
En daar rent de Patagonische Vos langs het raam van het restaurant. En weer terug. Hoe leuk.
February 13 - 51
Ja, het is weer die dag van het jaar. Verjaardag in Ushuaia. Ik voel de reis nog in heel mijn lijf, dus lekker rustig aan vandaag. Wel genieten van alle faciliteiten van het hotel, restaurant, zwembad, jacuzzi en zeker de omgeving en de prachtige vergezichten. Fijne plaats om je verjaardag te vieren. Samen met het mooiste en liefste meisje van de wereld. 😍
February 14 - Relax
Vandaag even Ushuaia verkennen. Ondanks het wisselvallig weer even door het centrum gelopen, de haven bekeken en de drop-off voor de bagage als we op de boot gaan gevonden. We hadden het snel gezien, snel terug naar ons paradijsje: Los Cauquenes.
Tijdens de lunch zien we drie duikers uit het water komen in de baai voor ons. Zouden ze bij ons op de boot zitten? Het ziet er spannend uit. Misschien moeten we toch het koude water thuis eens gaan proberen? Nu eerst siësta.
's Avonds Valentijns diner. Geen speciaal menu, dus we kiezen iets lekkers van de kaart. King Crab in drie variaties vooraf. Heerlijk. Net als we naar de kamer gaan wordt er door een showkoppel gedanst. Erg leuk. Vooral de Argentijnse Tango.
February 15 - Dolce far niente
Het zoete, of zalige, niets doen. We hadden het er gisterenavond over, hoe goed het bevalt. Oké, geboren uit mijn beperking, want de hele dag als een blije pup rondspringen kan ik niet meer. Maar toch, zo fijn. Niet alleen niets hoeven, niets gepland hebben, maar ook eigenlijk niets doen. Het tempo mega omlaag en gewoon genieten. Van het uitzicht. Van elkaar. Op Kurumba ervoeren we dit voor het eerst en nu weer.
Nog één dagje. Morgen uitchecken en naar de boot.
Lekker toch nog even gaan wandelen. Deze keer linksaf de dirt road omhoog. Helaas niet meer bij de kust te komen, en op het einde afgesloten vanwege een bouwplaats, er wordt hier overal gebouwd! Terug. Hé, wat ziet Petra? Een caracara. Even verder zien we er nog twee. Wat een knapperds. Leuk dat we dat nog even konden meepikken.
Ik doe het gordijn van de hotelkamer open en zie iets hoppen op het gras. Het zijn drie Caracara's, twee volwassenen en een jong. Petra rent meteen naar buiten om ze op de foto te zetten. Daarna ontbijt, ons laatste in dit heerlijke hotel. Nog even de laatste dingetjes inpakken en dan met de taxi naar het centrum om onze bagage af te geven. We hadden een taxi besteld die we met creditcard konden betalen, want we hebben geen pesos. O? Creditcard? Hij zoekt zijn apparaatje en probeert aan te loggen. Als ik vraag of US-dollars ook goed zijn, si si. Ik geef hem $10. Laat het wisselgeld maar zitten, de rit is te goedkoop en de auto kan wel wat onderhoud gebruiken.
Lopend langs de haven zien we de Plancius liggen. Echt heel groot is hij niet. Nu even terug naar Los Cauquenes voor de lunch en dan om 16:00 uur de shuttle terug om de boot op te gaan. Dan gaat de grote zeereis echt beginnen.
Tijd om afscheid te nemen van "The view. The food. The smiles."
Op de boot aangekomen, als laatste. Maar wel op tijd. Kamer in. Al snel wat spullen uitpakken. Hé, een logboeken. Dus gedeeltelijk schrijven in het boekje en gedeeltelijk typen in de telefoon. En dan thuis alles samenvoegen.
Safety filmpje en daarna de verplichte drill. Alles gaat goed, dus we kunnen gaan. Alleen de wind werkt tegen. We gaan dus iets later.
Humira bij de scheepsarts, Claudio, afgegeven. "Where are you from?" Maastricht. "Ah, the doctor on the previous trip was also from Maastricht." Valerie Fijen heet ze.
Tijdens het diner ontmoeten we een aantal Nederlanders, Marian en Wim, Esther en Leon, Willie en Leonore. Het eten is prima. De boot blijkt weinig herrie te maken, best wel stil. Fijn.
February 17 - Drake Passage
Vroeg wakker. Redelijk geslapen. Petra zegt dat ze slecht geslapen heeft. De zee lijkt redelijk, toch voel je de deining wel goed.
Al een paar mensen op het observatiedek. Het is 7 uur. De zon is net op.
En dan gaat het mis, de zeeziekte slaat toe. Erg misselijk en ik kan niets binnenhouden. Ontbijten lukt niet, en het kleine beetje ... je snapt het wel.
Petra neemt me mee naar boven, buiten op het bovendek en haalt een medicatie patch bij Claudio. Het gaat al een stuk beter. Petra is de vogels, Albatrossen en Petrels, aan het fotograferen. We kletsen lekker wat met Hélène, de gids uit Frankrijk.
// Ze is van Bretagne - no, not Britany - en woont nu in Aix-en-Provence. Ze is onderzoeker voor een Frans instituut daar, en heeft 2 maanden onbetaald verlof genomen om mee te kunnen. Ze is ook op de Hondius geweest, Arctic Cruise. Te groot. Dit is veel meer haar ding, veel flexibeler. //
En dan, laarzen passen. Onder in de boot. Kleine ruimte. Hoofd omlaag. Ik ren weer naar de kamer. Meteen daarna lunch. Een paar happen, en ik kan mijn ogen niet openhouden. Terug maar de kamer. Alles eruit. Slapen. Ruim een uur. Ik voel me nu iets beter. Rustig aan puppy.
Les van Chloé gehad over plankton. En van Rustyn over zeeziekte. Daarna de dag van vandaag en morgen door Ali. En toen diner. We zitten naast gids Céline, en tegenover Karin uit Zürich. Daar naast een ex-pilot van Etheopian, uit Shenzen. Hij vloog 737-MAX, maar is na de incidenten met dat vliegtuig gestopt. Gelukkig gaat het nog steeds goed en Argentijnse steak smaakt prima. Nog even naar het observatiedek en een koffietje in de lounge. Tijd om te gaan slapen.
February 18 - land in zicht
Het weer is een stuk slechter dan gisteren, dus nog niet echt buiten geweest. Na het ontbijt de briefing over de Zodiac landingen en de do's and don'ts als je op Antarctica bent. Daarna de buitenste laag kleren die je aan hebt tijdens de landingen uit stofzuigen. En dan is het alweer tijd voor lunch. Dit keer zitten we bij het gezin uit Duitsland en twee Hongaarse vrouwen aan tafel. De laatste twee vertellen honderd uit. Een gezellig stel. Nu even siësta. Tegen half zes moeten we bij de South Shetland Islands zijn. Tegen die tijd wil ik wel boven en buiten zijn.
We varen langs Smith Island. Goed te zien, maar te ver weg om te fotograferen. Ook zien we een glimp van langs zwemmende pinguïns. Het is ook kouder, nog maar 3°C.
Voor diner de dag doornemen met Ali, en ook het schema van de volgende. Wel een beetje geschrokken van de foto's van vorige week. Geen sneeuw?! We zullen het gaan zien. Ook worden morgen de eenmalige extra activiteiten afgewerkt: camping en polar plunge. De laatste wilde ik eigenlijk wel doen, maar op de eerste dag hier lijkt me voor mij niet zo verstandig. Dus toch maar niet.
Diner met twee andere dames van het Zwitserse duikteam.
February 19 - Cuverville and Danko
"Good morning, it's 6:15. Sorry for waking you up so early but we are surrounded by Humpback Whales". Hup, het bed uit en het dek op. Petra was natuurlijk eerst. Ja, ineens ben je na ruim 2 dagen varen op Antarctica. Links en rechts van de boot bultruggen. Even later ook Orca's. En daar tussendoor schieten overal pinguïns door het water. Ook een rob zwaait naar ons.
Na het ontbijt vertrekken we naar Cuverville Island om de Ezelpinguïns (Gentoo) kolonie te bezoeken. Onze eerste landing. Prachtig om tussen al dat cute fluffiness te lopen. De drie-en-een-half uur vliegen voorbij. Lunch.
En dan is het alweer tijd om naar Danko Island te gaan. De 'attractie' hier is de pinguïn highway. Helaas is het dit jaar erg warm op het Antarctisch subcontinent en de sneeuw, waar op pinguïns normaal op hun buik vanaf sleeën, is zo goed als weg. De pinguïns, Gentoo's, zitten er nog wel. En veel. Heerlijk om ze weer van dichtbij te mogen meemaken. Als we teruglopen om de polar plunge te aanschouwen (wij hebben besloten niet zelf te gaan, het is nog aan het begin van de trip en we willen niet ziek worden), zie ik door de verrekijker een Zodiac bij een ijsberg. En daar ligt iets groots op. We stappen op de eerstvolgende Zodiac. Het is een Leopard Seal. Zo maar op een paar meter voor onze neus. Niet te geloven. Het is echt magisch hier.
Het is grijs en grauw buiten. Op deze dag heeft Petra zich het meest verheugd, de tocht door het Lemaire Channel. Maar dan liefst wel met zon en blauwe lucht. Helaas, het mag niet zo zijn. Terwijl we ons alvast warm aankleden om voor het ontbijt op het dek te gaan kijken, roept Ali om dat er Orca's gespot zijn. Weer een grote groep. Erg uitzonderlijk. En er drijft ook nog een furseal op een ijsschots voorbij.
Na het ontbijt schuiven we langzaam het kanaal binnen. Zon of geen zon, het blijft indrukwekkend. We zien onderweg nog Crabeater Seals en Humpback Whales.
De tweede helft van de ochtend is een landing op Petermann Island. Gelukkig zijn er nog Adélie Pinguïns, erg mooie beestjes, want ook hier is het erg anders dan mooi wit. Het uitzicht zou hier de mooiste op het Antarctisch Schiereiland moeten zijn. Het is nu grauw en grijs, laaghangende bewolking en natte sneeuw. "Toch maar weer een paar jaar sparen om in december terug te komen" zegt Petra. Ja, de Gentoo kuikens hadden we voor geen goud willen missen, maar mooi strak wit is ook wel iets.
Vanaf nu gaan we weer een flink stuk varen om morgenvroeg de Zuidpoolcirkel over te steken. Helaas net een aankondiging van Ali, de landing bij het onderzoeksstation aldaar is geannuleerd, dus daar kunnen we geen kaarten posten. Jammer.
February 21 - Detaille Island
Na een erg onrustige nacht, de boot ging heviger tekeer dan op de Drake Passage, komen we aan bij het voormalige Britse station op Detaille Island. Adélie pinguïns, pelsrobben en krabbeneters zijn overal te zien en om ons heen de prachtigste ijsbergen. Na het eiland en het verlaten station te hebben bezichtigd gaan we op de zodiac tussen de ijsbergen door op zoek naar robben. Het is, ondanks de grauwe lucht en de sneeuw, prachtig. Chrystal Sound heet het hier.
Helaas horen we na de lunch dat we alweer terug naar het noorden gaan en dus niet, zoals het programma suggereerde, nog een mooie zodiac tocht gaan maken.
En dan ineens trekt de lucht open, de zon gaat schijnen. Links en rechts van de boot gigantische tafel ijsbergen. In de verte de kust met hoge witte bergen. De zee is donkerblauw. Mooier dan mooi. En dat alles rond de tijd dat we de Zuidpoolcirkel weer over varen richting het noorden, en iedereen op het dek is om foto te maken onder het genot van chocolademelk met rum en slagroom. Och ja, nog een paar langs zwemmende walvissen kan er ook nog wel bij. Onwerkelijk gewoon.
Twee uur later is het weer onrustig op de boot. De zee gooit weer flink met ons. Het wordt een zware nacht.
February 22 - Paradise Bay (Best day ever)
Het is 5:45 uur en we komen het Lemaire Channel binnen van de andere kant. De zon schijnt en de lucht is blauw. Wat een andere beleving dan op de heenweg. En dan zwemmen er ook nog twee Minki Whales langs de boot.
Na het ontbijt landing op Damoy Island. Een klim omhoog naar de Gentoo kuikens. De sneeuwschoentocht naar de voormalige Britse landingsbaan, een sneeuw plateau, slaan we even over.
Na de lunch komen we aan in Paradise Bay. Man man, wat is het hier ongelooflijk prachtig! We starten met een Zodiac toer. Wauw. Leopard Seals op het ijs. Iets verder Crabeater Seals. En het uitzicht. Daarna wisselen en het land op. Daar liggen twee Weddell Seals te luieren en hoppen de Gentoo pinguïns over het strand. Deze keer binden we de sneeuwschoenen onder en lopen omhoog. Had ik het uitzicht al genoemd. Man man. Eenmaal boven zegt Rigis "let's try all to be quiet for one minute". Een goede suggestie. Je neemt alles zo veel beter in. Je hoort ook het ijs in de baai knetteren. Prachtig. En het uitzicht. We nemen de laatste Zodiac terug. Al hadden we hier nog best wel even willen blijven.
Snel snel, de BBQ is al begonnen. Heerlijk in de zon op het achterdek. Onder het genot van een wijntje nemen we nog wat teugen van het overweldigende uitzicht. Wat een fantastische dag. Best everrrrr.
Het plan was om deze ochtend naar Orne Harbour te gaan om de Chinstrap pinguïns te zien. Helaas was de wind meer dan 25 knopen en lag de baai vol ijs, dus een landing daar was onmogelijk. Ali besluit door te varen naar Wilhelmina Bay. Daar aangekomen bleek het rustig te zijn. Zodiac cruise voor iedereen. Ook de kanoërs en de duikers. Al snel vinden we twee bultruggen. En die waren ook nieuwsgierig naar ons en bleven daarom heel dichtbij en rond de Zodiac hangen. Wat een spektakel als een van de twee zijn neus net naast de Zodiac uit het water steekt om ons eens goed te bekijken. Onvergetelijk.
Na de lunch gaan we naar Foyn Harbour om het scheepswrak te bekijken. Petra is helemaal blij als we onderweg een Chinstrap pinguïn zien. En nog één. Ook Antarctische aalscholvers, pelsrobben, Weddell Seals en Leopard Seals. En ook prachtige ijsbergen. Man, wat een dag.
Hierna verlaten we het Antarctisch Schiereiland. Vannacht varen we naar de South Shetland Islands. En volgens Ali gaat het flink waaien.
February 24 - Chinstrap Pinguïns
Om 6:45 uur worden we gewekt. We gaan door Neptune's Bellows heen, de smalle doorgang om de Caldera van Deception Island binnen te varen. Het is grauw en het sneeuwt. Tijdens het ontbijt trekt het open en tijdens de landing op Whaler's Bay hebben we prachtig weer. Wat is het weer prachtig. Eerst gaan we langs de oude vervallen gebouwen, door de verse sneeuw. Tot aan de hangar en dan helemaal terug. Langs pelsrobben, die her en der op het strand liggen, en enkele Gentoo pinguïns. Vervolgens omhoog naar Neptune's Windows, met een mooi uitzicht, zowel over de zee richting het Antarctisch Schiereiland, als naar binnen over de hele Caldera.
Nu terug op de boot. 3.5 uur varen naar Half Moon Island met de laatste blik op het Antarctisch Schiereiland.
Ali stelt de landing een paar keer uit. Te veel deining. Uiteindelijk vinden ze een plek en kunnen we allemaal aan land. Deze keer geen paar Chinstrap pinguïns maar twee kolonies.
En geweldige uitzichten om ons heen. We gaan als laatste de Zodiac in om terug te gaan. Het valt zwaar om afscheid te nemen van de pinguïns, de robben en het prachtige landschap.
Inmiddels begint de boot weer flink te bewegen. De laatste stukjes South Shetland liggen achter ons. We zijn begonnen aan de lange terugtocht over de Drake Passage.
February 25 - Drake Lake
Altijd als je leest over de oversteek over de Drake Passage dan wordt er gesproken over Drake Shake, storm, zeeziek, ellende, of Drake Lake, een spiegelgladde zee en dus een gemakkelijke overtocht. Wij hebben zoiets als een shaking lake. Weinig wind, zon en dus zou je zeggen gemakkelijk. Maar er is een flinke deining waardoor de boot flink heen en weer gaat. Vooral 's nachts is dat vervelend als je constant in je bed van voor naar achter schuift. We hebben vannacht dan ook slecht geslapen. Dat halen we nu overdag een beetje in.
De terugtocht is een beetje saai, ook al worden er vaak lezingen gegeven. We hebben echter niet altijd zin om in de lounge te zitten.
Nog ruim een dag varen en we zijn weer bij het Beagle Kanaal. Er wordt vol gas doorgevaren want er komt een storm aan, en die willen we graag net missen.
February 26 - Beagle Kanaal
Alle twee goed geslapen. De zee was rustig? Of we zijn gewend aan het schommelen? Om 7 uur begint het ineens te waaien en er slaan zelfs golven boven tegen de brug aan. Dus toch nog een beetje Drake Shake.
De rest van de dag lezingen. Net zoals zojuist van Rigis en Hélène die alle twee overwinterd hebben op de Kerguelen eilanden, een stukje sub-antarctisch Frankrijk.
February 27 - Ushuaia
Gisteren waren we 's avonds al aan de pier in Ushuaia. Vanmorgen ging het allemaal snel. Spullen pakken, ontbijten en van boord. Taxi naar onze laatste stop, het Alto Andino hotel. Om 9 uur al daar. Ondanks dat de kamer om 2 uur klaar zou zijn, konden we er om 10 uur al in. Erg fijn. En wat een giga kamer. Meer een appartement met keuken, slaapkamer en badkamer.
Lunch bij Tanta Sara. Onderweg kwamen we veel bekenden tegen. En ook in het café zaten veel mensen die we op de boot ontmoet hadden.
Het beviel er goed, dus we zijn er ook voor het avondeten geweest.
February 28 - Going Home
Om 5 uur op. Om 6 uur de taxi naar het vliegveld. Ook daar weer veel bekende gezichten. Inmiddels zitten we op de vlucht Ushuaia - Buenos Aires. De lange reis naar huis is begonnen.
De overstap in Buenos Aires gaat soepel. We hoeven deze keer ook geen bagage te laten checken, alles gaat meteen door. Nu op de vlucht naar Madrid. Service bij Aerolineas Argentinas is wel aan de sobere kant. Proberen om nog wat te slapen.
February 29 - Home
Alles blijft vlotjes gaan. Om 11 uur zijn we weer thuis. Het nagenieten kan beginnen.
